Usedvanleg stygge band

Eg kjedar meg. Eg kom tilfeldigvis over eit albumcover. Albumet heitte Lost in a Dream og vart laga av REO Speedwagon. Det første eg tenkte var at dette bandet var heilt utruleg framifrå stygt. Alle som ein såg dei ut som tractorpulling-entusiastar. Eller Alexander Rybak- fans. Uansett, det fekk meg til å sjå litt vidare etter bilete av stygge band. Og du verda, eg fant, eg fant! Sjå berre her.


Først og fremst var altså REO Speedwagon. Legg spesielt merke til mannen med det drøymande blikket bak til venstre.


Deretter har me 60-talsbandet The Association. Sweet sixties.


Så følgjer ei rekkje svenske danseband. Først ut er Garvis. I dette bandet er alle like stygge. Men min favoritt er nok likevel den kristne seriemordaren oppe til venstre.


Neste på lista er Gert Jonnys (ja, du las riktig). I tillegg til eit stygt bandnamn og ein bekledning som burde vore forbudt verden over, ser kvar og ein av desse karane ut som oppkast. Kudos!


Hick. Ingen betring i bandnamnet, men heldigvis gjennomsnittlig litt mindre stygg gjeng. Desverre øydelegg kjekkasen nede til høgre for resten av gruppa. Fy faen så stygg. Oppe til høgre ser me for øvrig ein ung Bjørn Kjos.


Jan Werners. Typisk dansebandnamn, men ikkje heilt vellukka. Høgdepunkta her må vere mannen til venstre, som gjer eit hederlig forsøk på å ha håret symmetrisk oppe og nede. Den mildt sagt mislykka frisøren til feiten oppe til høgre vekkjer også latter.


Som eit avbrot i alle dansebanda kan me ta ein kikk på denne skjønnheten. Joyce er hennar namn, og ho vart iallfall definitivt ikkje anklaga for å spele på sex på albumcovera sine. Heldigvis.


Siste band ut, Larz Kristerz, skal få kudos for å ta stilen heilt ut. Pluss også for spenstige z'ar på slutten av namnet. Men stort meir er det ikkje å hente for desse skrotingane.


Du skal ikkje sjå bort frå at det vert ei fortsetjing på dette blogginnlegget. Det er framleis mange skjønnhetar frå gløymde tider som ventar på å få kome ut i lyset. Eg har ikkje eingong begynt på glamrock- band.