Cupmester!

I går gjekk finalen av stabelen i Randaberghallen. Rundt 850 tilskodarar blei vitne til ein ganske uspennande finale. Nyborg spelte ein veldig god kamp, medan Randaberg ikkje fekk til mottaket sitt og fekk slite mot monsterblokka vår. Dermed grei 3-0- siger og cupgull! Det var ei ekstremt god kjensle å sjå lagkaptein Gamlefar løfte pokalen i veret. Eg har alltid ønska å spele på eit lag som når opp på aller høgaste nivå. Som junior har eg alltid vunne mange medaljar regionalt, men i NM har Strand-Ulv aldri nådd heilt opp. Nærmast var me tilbake i 2008, då me kom til semifinale og hadde Førde i kne, men dumma oss ut og kasta vekk ei soleklar leiing i tie-break. Det var utruleg bittert, fordi eg var redd det var siste sjanse til å vinne ein NM- medalje. Ikkje få medalje, men VINNE. Vere best. Heldigvis stemte ikkje det. No er eg endelig best. Det betyr mykje for meg, og det skal eg nyte.

Eg er utruleg heldig som plutselig fekk sjansen til fast spel på Norges beste lag. Samtidig er det ingen som fortener det meir enn meg, etter avsindig mange treningstimar heime i gymsalen og seinare hallen på Hatlestrand og på den slitne parketten i Stemmemyren. Og når eg først fekk den sjansen, har eg tatt godt vare på den med stort sett stabilt spel så langt. Meiner eg sjølv, iallfall. Eg er spent på fortsettelsen. For dette ga meirsmak!

No skal eg kvile på laurbæra denne søndagskvelden. Det blei seint i seng etter å ha feira gullet skikkelig. Er ganske trøtt no, derfor skal eg kvile og sjå på ein eller annan serie. Det blir deilig, for i morgon er det tilbake til treningskvardagen og oppladning til ny seriekamp borte mot Randaberg neste helg.