Phail?

Då var første eksamen unnagjort. Det er vel ikkje så mykje anna å seie om den enn at eg er meget skeptisk med tanke på å stå. Var maks uheldig med spørsmåla i eitt av delfaga, og klarte såvidt å skrible ned det einaste vetle eg visste om spørsmålet. Men me får sjå. Det viser seg at store mirakel kan skje. I går, for eksempel, viste Azar Karadas målteft, i tillegg til at han slo ein følsom gjennombrotspasning. I tillegg brukte Petter Vaagan Moen utsida av venstrefoten og avslutta i mål. Dette viser at kva som helst kan skje. Ser ikkje vekk i frå at Kristjan Örn Sigurdsson limer ballen i krysset frå 30 meter om ikkje lenge.

Akkurat no har eg tatt meg ein liten pause frå lesinga til ENG124. Eg har gått gjennom ein del verk, og syns eg har vore ok flink i dag. Føler eg har ein viss plan med lesinga, og håpar mengden lesing er bra nok til å hugse noko når eg står føre den ekle Oxford/Cambridge- professoren som eg fryktar skal vere tilstades på eksamen på torsdag. Stryk i 124 ville vere døden for meg. 106 kan eg eventuelt ta opp og stå på på eit seinare tidspunkt. Forhåpentligvis til hausten. Eg håpar berre ikkje å stryke der er utslagsgivande i forhold til å komme inn på bachelorstudiet i nyare medie eller medievitenskap, som er dei to studia eg har søkt på.

Tida vil vise. Akkurat no viser tida at eg må returnere til William Wordsworth og finne ut kva han meiner med "Tintern Abbey". <-- Den førre setningen kan betraktast som eit stille rop om hjelp.